Fosfor in voeder voor zeugen tijdens lactatie

Tijdens het zogen hebben zeugen een verhoogde behoefte aan fosfor. Om die reden worden er hogere concentraties fosfor toegevoegd aan het voeder dat zeugen tijdens de lactatie krijgen. Toch kan dit ook nadelige gevolgen hebben.

Het teveel aan fosfor dat niet in het lichaam opgenomen kan worden, komt via het mest in het milieu terecht en kan daar verontreiniging veroorzaken. Het is dus van belang om de concentratie fosfor in het voeder correct te bepalen. Daarvoor is er een beter inzicht nodig in de manier waarop het lichaam fosfor aanwendt tijdens het zogen. Dit werd dan ook onderzocht door wetenschappers van de Laval University in het Canadese Quebec en Agroscope, een onderzoeksinstelling van de Zwitserse overheid die zich specialiseert in de landbouw en voedingssector.

Tijdens het zogen haalt het lichaam de nodige mineralen, zoals gebruikelijk, uit het voeder. Daarnaast worden ook lichaamsreserves aangesproken, die zich in de botten bevinden. Voornamelijk fosfor en calcium worden uit de botten gemobiliseerd. Tijdens de volgende dracht worden de gebruikte reserves opnieuw aangevuld. De vraag is echter hoeveel mineralen er tijdens het zogen uit de botten gehaald worden. Verder wilden de onderzoekers ook te weten komen hoe goed de reserves opnieuw aangevuld worden na het zogen.

Onderzoek

De onderzoekers selecteerden voor hun studie 24 zeugen die voor het eerst drachtig waren. Op verschillende momenten na de worp, zowel tijdens het zogen als tijdens de volgende dracht, werd de lichaamscompositie van de zeugen gemeten. Dit gebeurde aan de hand van een absorptiometrie, een techniek die met behulp van röntgenstralen de chemische samenstelling van botten in kaart kan brengen.

De dieren kregen tijdens het zogen een van vier mogelijke voeders. Het eerste voorzag voor honderd procent in de behoefte aan fosfor en calcium. Het tweede voor 75 procent en het derde voor vijftig procent. Aan het vierde voeder, dat ook voor vijftig procent aan de calcium- en fosforbehoefte voldeed, werden ook nog microbiële fytasen toegevoegd. Dit zijn enzymen die de opname van mineralen bevorderen. Na het zogen kregen alle zeugen hetzelfde voeder, dat als doel had om de gebruikte reserves uit de botten weer aan te vullen.

Resultaten

Bij alle zeugen werden tijdens het zogen de mineraalreserves in de botten aangesproken. Volgens de mediaan werd tijdens het zogen 240 gram calcium en 113 gram fosfor uit de botten benut. Zeugen die het derde voeder (van vijftig procent) nuttigden, hadden minder mineralen in de botten dan zeugen met het voeder dat voor honderd procent in de behoefte voorzag. De toevoeging van fytase bracht de resultaten echter op hetzelfde niveau als dat van de eerste groep zeugen. Bovendien had fytase nog een bijkomend voordeel. De toevoeging ervan in het voeder zorgde voor een daling van veertig procent van de fosfor die via het mest wordt uitgescheiden. Fytase leverde dus een duidelijk voordeel op voor het milieu. De keuze van het voeder had, ten slotte, geen langdurige nadelige effecten op het lichaam van de zeug. Tijdens de volgende dracht herstelden de mineralen in de botten zich tot op het oorspronkelijke niveau, onafhankelijk van de hoeveelheid fosfor en calcium in het voeder tijdens het zogen. Een reden te meer om de milieuvriendelijkste optie te kiezen.

Samenstelling: Maarten Ceyssens – www.yumax.be

Je hebt zojuist een artikel uit vakblad Varkensbedrijf gelezen

Wil je vaker én meer van zulke artikelen lezen?

Met een abonnement op vakblad Varkensbedrijf ontvang je het laatste nieuws. Iedere editie heeft een nieuw, toepasselijk thema wat aansluit op de huidige praktijk. De uitgebreide bedrijfsreportages geven daarnaast een goed beeld van de sector. In deze reportages maak je kennis met ervaringen, toekomstvisies, vakmanschap en management van mede-varkenshouders.

Shop hieronder direct een jaarabonnement of ga naar de website van Varkensbedrijf